Gevangenisstraf
In de praktijk wordt het risico dat valsheid in geschrifte wordt bestraft vaak als een theoretisch risico gezien, maar voor de werkgever in de volgende zaak is dat risico toch niet zo theoretisch gebleken.
Wat was er aan de hand? De werkgever heeft in het ontbindingsverzoek van de arbeidsovereenkomst een arbeidsovereenkomst met non-concurrentiebeding overgelegd, waarvan de werknemer (de aangever in deze zaak) heeft verklaard dat hij deze nooit heeft ondertekend (of zelfs maar gezien). De verklaring van de ex-werkgever werd ondersteund door drie getuigen. De rechtbank veroordeelt de werkgever vervolgens tot een maand gevangenisstraf wegens het valselijk opmaken van (onder andere) de arbeidsovereenkomst.
De rechtbank verwijt de werkgever vooral dat hij het arbeidscontract valselijk heeft opgemaakt met als doel om te doen alsof hij met zijn werknemer een schriftelijke arbeidsovereenkomst met non-concurrentiebeding had afgesloten, daarmee de ex-werknemer aanzienlijke schade heeft proberen te berokkenen, en dat hij deze valselijk opgemaakte arbeidsovereenkomst tijdens een gerechtelijke ontbindingsprocedure heeft ingebracht als ware het een echte overeenkomst. Daar kwam bovenop dat de werkgever was al eerder was veroordeeld voor valsheid in geschrifte.
Niet onschuldig
Niet iedereen die een overeenkomst antidateert zal dus direct worden veroordeeld tot een gevangenisstraf, maar deze zaak laat wel zien dat valsheid in geschrifte (waaronder het antidateren van een overeenkomst valt) zeker niet als onschuldig kan worden beschouwd!
